الا ما كنت قايل فى يوم نفترق

يوم كتبت غناى بى لهفة وصدق
طاوعتنى القافية جواى تتسبق
أغنى حد ما قلت ما عد تتمحق
شان هواهو ملكنى من دون الخلق
قلبى عاد من شافو ينتق فى نتق
بقت الجروح جواهو تنبح وتتفتق
فيها نار أشواقو كل ما يوم تبق
وبين أسى وآهاتو بالنيران حرق
فوق جمال محياهو اتغنى وعشق
مع غنا وطنبورو صوتو بينطلق
قال لى شوف بسماته تضوى زى البرق
أنا خفت لى عينيك غنيت وشفق
الا ما كت قايلو فى يوم نتفرق
ويصبحن أيامى ما بينن فرق
كم بكيت وانسد بالعبرة الحلق
أشكى من البى بقيت أرهف وأرق
يدمعن عينى فى بحرن غرق
وان مشيت فى الواطة كراعى تنزلق